Dzieci zazwyczaj nie są wstanie lub mają dużą trudność w nazwaniu tego, co przeżywają, dlatego najczęściej komunikują się z dorosłymi poprzez zachowanie. Moją rolą jako psychologa jest pomóc wam wspólnie rozszyfrować komunikat jaki wasze dziecko chce wam przekazać, w kontekście tego, co dzieje się aktualnie w waszej rodzinie.
Kiedy dostrzegacie u swojej pociechy trudne i niepokojące zachowania np. odmowa jedzenia, silne lęki, agresja, wycofanie, samookaleczanie, dolegliwości psychosomatyczne czy moczenie się mimowolne, to musicie pamiętać, że często jest to wołanie o pomoc. Moim zadaniem nie jest sprawić, aby wasze dziecko zachowywało się tak jak tego oczekujecie, ale zrozumieć jego postępowanie i wspomóc Was we wprowadzeniu zmian.
Dzieci tak samo jak dorośli często przeżywają trudności, stres, które mogą wpływać na ich rozwój oraz sprawić, że mają problemy w odnalezieniu się w danym środowisku, nowej sytuacji czy z nieumiejętnością radzenia sobie z emocjami. Nam dorosłym może się więc wydawać, że dzieci nie przeżywają stresu. Nic bardziej mylnego. One mają tak samo różne problemy, przeżywają niepewność czy strach. Z naszej perspektywy mogą się one wydawać błahe, jednak ważne, żebyście zdawali sobie sprawę, że bez względu na to, czego one dotyczą są równie istotne i negatywnie wpływają na ich psychikę.
Terapia dzieci jest procesem, w którym zawsze biorą udział rodzice. Czasami na konkretnych sesjach pracuję tylko z wami, czasami pracuję jednocześnie z wami i waszym dzieckiem, czasami też część sesji przeznaczona jest tylko dla dziecka. W takim przypadku pracuję takimi metodami, żeby ułatwić Waszemu dziecku komunikacje oraz ekspresje emocji i trudności na wielu poziomach, stwarzam przestrzeń tak, żeby czuło się całkowicie bezpiecznie.
Podczas psychoterapii dzieci ważne jest, żebyście wiedzieli, że to praca z całą rodziną. Niektóre tematy mogą być dla Was trudne, wywoływać bolesne emocje. Istotną i ważną kwestią jest wasze zaangażowanie oraz praca nad sobą. W mojej pracy zawsze najważniejsze jest dobro dziecka, dlatego staram się patrzeć na trudności dziecka całościowo, uwzględniając rodzinę, środowisko rówieśnicze czy system przedszkolny lub szkolny.